Osteokondroz nedir?

Modern bir insanın hayatında, aktif fiziksel aktivite ile statik yükler arasındaki dengesizlik, sırt kaslarının tonunda bir azalmaya yol açar, bu nedenle, omurlar arası diskler ve omurganın bağ aparatları üzerindeki artan eksenel yük, mikrotravmatizasyonları için koşullar yaratır. . Omurganın kıkırdak dokusunun, intervertebral disklerin ve bağ aparatlarının sözde dejeneratif-distrofik süreçleri gelişir - doktorlar tüm bunları toplu olarak çok segmentli osteokondroz olarak adlandırır.

Yaşla birlikte, omurlararası disklerin doğal yaşlanması meydana gelir ve titreşim, sarsıntılı hareketler, ağır kaldırma ve düşmelerin etkisi altında yoğunlaşır. Osteokondrozun gelişimi ve alevlenmesi, çeşitli sırt yaralanmaları, fiziksel aşırı yüklenme, zayıf fiziksel uygunluk, zayıf duruş ve omurganın eğriliği, düz ayaklar ve aşırı kilo ile kolaylaştırılır.

Osteokondrozun nedenleri

1. kalıtsal yatkınlık;
2. vücuttaki metabolik bozukluklar;
3. aşırı kilolu, zayıf beslenme (sıvı eksikliği);
4. yaşa bağlı değişiklikler;
5. omurilik yaralanmaları;
6. kötü duruş, skolyoz, düz ayaklar;
7. hareketsiz yaşam tarzı;
8. ağır kaldırma gerektiren işler;
9. Kadınlarda yüksek topuklu yürüme ve hamilelik vb. sonucu omurganın aşırı yüklenmesi.

Yaygın osteokondrozun ana belirtileri

1. sırtta sürekli ağrıyan ağrı, uzuvlarda uyuşukluk hissi;
2. ani hareketler, fiziksel aktivite veya ağır kaldırma ile artan ağrı;
3. hareket aralığının azalması, kas spazmları;

Servikal kondrozda kişi kollarda, omuzlarda ve baş ağrılarında ağrıdan rahatsız olacaktır; Başta gürültü, baş dönmesi, yanıp sönen "noktalar", gözlerin önünde renkli lekeler ve zonklayan bir baş ağrısı şikayetlerinin olduğu vertebral arter sendromu denilen hastalığın gelişmesi mümkündür.

Torasik omurganın osteokondrozu ile: kalp bölgesinde ve diğer iç organlarda göğüste ağrı (göğüste bir "kazık" gibi); lumbosakral omurganın osteokondrozu ile: alt sırtta ağrı, sakruma, bacaklara ve bazen pelvik organlara yayılan.

Servikal osteokondroz. Boyun bölgesinde osteokondrozun lokalizasyonu oldukça yaygındır. Servikal omurga, monoton işler yapan kişilerde - tasarımcılar, programcılar, sekreterler, diş hekimleri vb. - daha sık acı çeker. Kural olarak, servikal osteokondrozun gelişimi, araba kullanmak ve bilgisayarda uzun süreli çalışma ile kolaylaştırılır. Servikal osteokondrozun ana belirti ve semptomları şunlardır: baş ağrısı, baş dönmesi, kollarda ve göğüste ağrı, lumbago, dilde uyuşukluk. Servikal osteokondrozda baş sıklıkla ağrır ve baş dönmesi hisseder, görüş kararır ve kan basıncı yükselir. Vertebral arter adı verilen kanal, servikal omurların enine süreçlerinden geçer. Kranial boşluğa yönlendirilir ve beyni besler. Omurganın yer değiştirmesi vertebral arterin spazmına ve ciddi vakalarda kompresyona yol açar. Böylece beynin belirli bölgelerine kan akışı bozulur.

Osteokondroz kötüleştiğinde radiküler semptomlar da mevcut olabilir: ağrı ele, bazen tek tek parmaklara yayılır, parmaklar uyuşur ve sürekli soğur. Bunun nedeni, sinir lifi boyunca impulsların geçişindeki bozulmadır. Bir nörolog, belirli bir parmağın uyuşukluğuna bakarak belirli bir omurun yer değiştirmesine karar verebilir. Servikal omurganın osteokondrozunun klinik tablosu, bu segmentin fizyolojik özelliklerine bağlı olarak çeşitli semptomlarla karakterize edilir.

Torasik omurga osteokondrozdan nadiren etkilenir. Gelişmenin temel nedenlerinden biritorasik osteokondrozomurganın eğriliğidir (skolyoz). Genellikle torasik osteokondroz gelişiminin nedenleri okuldan oluşur. Torasik omurga en az hareketli olanıdır, bu nedenle torasik osteokondrozun belirti ve semptomları servikal veya lomber osteokondrozun semptomlarından çok farklıdır. Çoğu durumda, torasik osteokondroz arasındaki temel fark, akut ağrının olmaması ve sırtta yalnızca donuk, ağrıyan ağrının varlığıdır. Torasik osteokondrozun ana semptomları ve belirtileri şunlardır: göğüs ağrısı, uyuşukluk, göğüs bölgesinde emekleme hissi, kalpte, karaciğerde ve midede ağrı. Çoğu zaman torasik osteokondroz diğer hastalıklar (örneğin miyokard enfarktüsü, peptik ülser, gastrit) gibi gizlenir. Torasik omurganın osteokondrozu ile ilişkili ağrı, interkostal nevraljiye benzer şekilde uzun sürelidir. Bazen ağrı kürek kemiğinin altına yayılabilir, bu da kişinin kalp krizinden şüphelenmesine neden olur. "Kalp" ağrısı ile interkostal nevralji arasındaki fark, osteokondrozda hastanın normal bir elektrokardiyograma sahip olması, şiddetli solgunluk, mavimsi cilt, soğuk ter vb. belirtilerin bulunmamasıdır.

Lumbosakral osteokondroz. Lomber omurganın osteokondrozu en sık görülür. Bu, alt sırtın (bel omurları) kural olarak ana yükü taşımasıyla açıklanmaktadır. Çoğu zaman lomber osteokondroz, lomber omurganın intervertebral fıtığı ile komplike olabilir. Lomber osteokondrozun ana semptomları ve belirtileri şunlardır: bel ağrısı (bel ağrısı bir kişiyi uzun yıllardır rahatsız etmektedir ve sonbahar-kış döneminde kötüleşen döngüsellik ile karakterizedir), sınırlı hareket kabiliyeti, bacaklarda ağrı. Çoğu zaman, lomber osteokondrozda, bacaklarda bacağın belirli bir bölümünü (örneğin arka veya yan) etkileyen akut (lumbago) veya ağrıyan ağrı vardır. Ağrıya ek olarak, bacak derisinin dokunma veya ağrıya karşı duyarlılığında bir artış veya azalma olabilir - bu osteokondroz belirtileri omurilik köklerinin sıkışmasıyla açıklanır.

Lumbosakral bölgedeki osteokondrozun en yaygın nedeni travmatiktir (kompresyon kırığı veya kronik yaralanma). Bel bölgesinde sinir köklerinden siyatik sinir oluşur. Bir sinir sıkıştığında ağrı sinir gövdesi boyunca yayılır: kalça bölgesine, diz altına, bazen baldıra veya topuğa kadar. Sinir gövdesinin beslenmesinde önemli rahatsızlıklar mümkündür, ardından bacak uyuşur. Duyusal bozukluk belirtileri çok kalıcıdır, bazen uyuşukluk uzun süre devam eder. Siyatik sinir sıkıştığında, kişi vücudun etkilenen kısmındaki omurları maksimuma çıkarmak ve böylece kökün sıkışmasını azaltmak için sağlıklı tarafa doğru eğilerek topallamaya başlar. Lumbosakral omurganın osteokondrozu ile ilk klinik belirtiler bel ve bacakta ağrıdır.

Tedavi

Osteokondroz tedavisiEsas olarak ağrıyı ortadan kaldırmayı, omurga köklerinin fonksiyon bozukluğunu ve omurga yapılarındaki distrofik değişikliklerin ilerlemesini önlemeyi amaçlayan konservatif yöntemler kullanılarak gerçekleştirilir.

Osteokondrozlu ağrı sendromu genellikle alevlenme-düzelme tipinde ortaya çıkar. Üstelik ağrılar 3 aydan fazla sürüyorsa doktorlar kronik ağrıdan bahseder. Hastalarda kaygı düzeyini artırır ve onları depresif bir ruh haline sürükler. Ağrının patogenezi değiştikçe standart tedavi rejimleri etkisiz hale gelir. Bu gibi durumlarda nörologlar, kronik ağrının standart tedavisinin bir parçası olan antidepresan grubundan ilaçları tedaviye eklerler. Tüm bu süreç uzun zaman alabilir.

Bu nedenle osteokondroz için risk faktörlerini ortadan kaldırmak ve yaşam tarzını değiştirmek gereklidir. Ayrıca kronikleşmesini önlemek için akut ağrıyı zamanında ve etkili bir şekilde hafifletir.

Akut ağrı, doku hasar gördüğünde ve iltihaplandığında gelişir. Bu nedenle tedavide kullanılan ilaçların ana grubu steroid olmayan antiinflamatuar ilaçlardır (NSAID'ler). Ağrı, nosiseptörlerin araşidonik asit metabolizmasının ürünleri tarafından tahriş edilmesiyle ortaya çıkar.

En popüler NSAID diklofenaktı ve öyle olmaya devam ediyor. Bu ilaç uzun yıllardan beri kullanılmaktadır ve ağrı kesici ve antiinflamatuar etkiler açısından "altın standart" olarak kabul edilmektedir. Diklofenak, osteokondrozda akut ağrıyı hafifletmek için yaygın olarak kullanılır.

Diklofenak içeren yeni bir ilaç büyük ilgi görüyor. Bu hızla çözünen, tamponla stabilize edilmiş bir poşettir. Bu salınım şekli hızlı bir şekilde emilir ve terapötik etki, enjeksiyon formuyla karşılaştırılabilir düzeydedir ve 5 ila 20 dakika içinde gelişir. Yeni ilacın yüksek etki hızı ve uzun süreli etkisi var.
İlaç 50 ila 100 mg'lık bir dozajda kullanılır, ilacın günlük dozu 150 mg/gün'ü geçmemelidir. Günlük doz 3 doza bölünmelidir.

Diklofenak potasyumun poşet formundaki etkisi, bir klinik çalışmada diklofenakın enjekte edilebilir formuyla karşılaştırıldı. Sonuçlar, poşet formundaki diklofenak potasyumun enjeksiyon formuna göre üstünlüğünü gösterdi. Yeni ilacın ülkemizdeki doktorların analjezik tedavi olanaklarını önemli ölçüde genişleteceği görülüyor.

Ağrının kas bileşeni üzerindeki etkisi şunları içerir: izometrik sonrası rahatlama, kas korsesini güçlendirmeye veya spazmodik kasları germeye yönelik egzersizler dahil olmak üzere masaj ve terapötik egzersizler ve kas gevşeticilerin kullanımı.  Bu yöntemler refleksoloji ve diğer fizyoterapötik prosedürlerle (DDT, SMT, lokal anesteziklerle elektroforez, hidrokortizon fonoforezi vb. ) birleştirilebilir.

Önleme

Osteokondrozu önlemenin ana yöntemleri şunlardır: fiziksel aktivite, uzun süreli duruş gerginliğini ortadan kaldıran uygun şekilde donatılmış bir işyeri, akut ağrının zamanında hafifletilmesi ve düzenli egzersiz terapisi.

Osteokondrozlu hastaların başarılı tedavisi, özellikle hastalığın erken evresinde onarıcı önlemlerin uygun şekilde yönetilmesine bağlıdır. Fiziksel rehabilitasyon kapsamlı bir şekilde yapılmalıdır.